Οι Καππαδόκες ήταν ο λαός ελληνικής φυλής που ήταν εγκαθιστάμενος στη Καππαδοκία από τους οποίους πήρε και το όνομά της.
Έλληνες και συγκεκριμένα Μυκηναίοι έστησαν τις θέσεις κατά μήκος της δυτικής ακτής γύρω στα 1300 π.Χ. Στην ελληνιστική εποχή, μετά την κατάκτηση της Ανατολίας από τον Μέγα Αλέξανδρο, οι Έλληνες άρχισαν να εγκαθίστανται στις ορεινές περιοχές της Καππαδοκίας. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Ευμένηςο Καρδιανός, ένος εκ των Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, διορίστηκε σατράπης της Καππαδοκίας, όπου ίδρυσε ελληνικές αποκίες και πόλεις. Στους αιώνες που ακολούθησαν οι Έλληνες βασιλείς των Σελευκιδών ίδρυσαν πολλές ελληνικές αποκίες στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας και αυτή η περιοχή έγινε δημοφιλής για την πρόσληψη των στρατιωτών. Σε αντίθεση με άλλες περιοχές της Μικράς Ασίας, όπου οι Έλληνες εγκαταστάθηκαν στις πόλεις, οι περισσότερες περιοχές της Καππαδοκίας και της Ανατολίας, ήταν τα χωριά.
Το 17 μΧ έγινε ρωμαϊκή επαρχία. Στα πρώτα χρόνια πρωτεύουσα της Καππαδοκίας έγινε η Καισάρεια, που παλαιότερα ονομαζόταν Μάζακα, αργότερα Ευσέβεια και σήμερα Κάισερι.
Στην εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου η Καππαδοκία μαζί με τον Πόντο έγινε ξεχωριστό κράτος με βασιλιά τον ανιψιό του Αννιβαλιανό.
Μετά το θάνατο του Μεγάλου Κωνσταντίνου ο Αννιβαλιανός φονεύτηκε και η Καππαδοκία έγινε επαρχία του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους. Η περιοχή δέχτηκε επιδρομές των Περσών του κράτους των Σασσανιδών, από τους Γότθους που κατέβαιναν από τον Πόντο και αργότερα από τους Ισαύρους .
Τον 7ο αιώνα η Καππαδοκία υπέκυψε στην επιδρομή των Περσών ενώ στη συνέχεια και μέχρι τον 11ο αιώνα δέχτηκε παροδικές αλλά καταστρεπτικές επιδρομές των Αράβων.
Οι συνεχείς επιδρομές που δεχόταν η περιοχή ανάγκασε τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, στην οποία ανήκε, να λάβει μέτρα χτίζοντας αναρίθμητα τείχη, και εφαρμόζοντας ένα μοναδικό σύστημα μυστικής επικοινωνίας. Χάρη στο σύστημα αυτό που βασιζόταν σε φωτεινά σήματα και λειτουργούσε σαν είδος τηλεγράφου οι κάτοικοι της περιοχής μπορούσαν μέσα σε μία ώρα να διαβιβάσουν στην Κωνσταντινούπολη το μήνυμα ότι πλησιάζουν εχθροί. Στην ύστατη προσπάθεια σωτηρίας από τους επιδρομής οι άνθρωποι κατέφευγαν σε υπόγειες πόλεις.
Να σημειωθεί ότι ο βυζαντινός στρατηγός Νικηφόρος Φωκάς και μετέπειτα αυτοκράτορας είχε γεννηθεί στην Καππαδοκία. Μάλιστα με αφορμή την επίσκεψή του στην Καππαδοκία οικοδομήθηκε η εκκλησία (Μεγάλου Περιστερώνα) του Τσαβουσίν.
Στα τέλη του 11ου αιώνα οι Σελτζούκοι σουλτάνοι της Περσίας υπέταξαν την Καππαδοκία στο κράτος τους. Εκείνα τα χρόνια με τη διαίρεση του μεγάλου περσικού κράτους προέκυψε το Σελτσουκικό κράτος του Ικονίου.
Όταν στα τέλη του 13ου αιώνα διαλύθηκε το κράτος των Σελτζούκων οι διάφορες επαρχίες της Καππαδοκίας πέρασαν στα χέρια τοπικών δυναστειών ενώ μέρος της υπέκυψε στη δυναστεία του κράτους Καραμάν το οποίο καταλύθηκε από τους Οθωμανούς λίγα χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης.
Έκτοτε η Καππαδοκία παρέμεινε στα χέρια των Οθωμανών και σήμερα ανήκει στην Τουρκία.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι ελληνικές πόλεις είναι ακόμα πολλές και ευρέως διαδεδομένες στο μεγαλύτερο μέρος της σημερινής Τουρκίας. Στις επαρχίες της Καππαδοκίας και Λυκαονίας επικρατεί ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων Καππαδόκων στα αστικά κέντρα, όπως η Καισάρεια, Νίγδη και η Κόνια, από τους οποίους πολλοί έχουν σήμερα εγκατασταθεί στο εσωτερικό της κύριας Ελλάδας,μετά την ανταλλαγή πληθυσμών το 1924, όπως στις περιοχές της Καβάλας, της Θεσσαλονίκης, του Κιλκίς, της Χαλκιδικής και της Καρδίτσας. Οι Καππαδόκες Έλληνες είναι γνωστοί για τη διατήρηση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας τους και τον πλούτο των παραμυθιών τους.
Λόγω των εξισλαμισμών
που σημειώνονταν ως τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα στη Μικρά Ασία,
μεγάλο μέρος των Ελλήνων λησμόνησαν τη μητρική τους γλώσσα και
χρησιμοποιούσαν την Τουρκική.
Ένας αριθμός Ελλήνων που βρισκόταν σε περιοχές μακριά από
τα παράλια και από μεγάλα αστικά κέντρα αφομοιώθηκαν μεν γλωσσικά από
τον κατακτητή, κατάφεραν όμως να διατηρήσουν τη συνείδηση της θρησκευτικής και φυλετικής τους αυτοτέλειας.
Μεγάλη αναστάτωση είχε προκληθεί πριν χρόνια όταν κάποιοι τουρίστες Έλληνες και περαστικοί οδηγοί από την περιοχή της Καππαδοκίας δήλωναν επιστρέφοντας σε ιδιαίτερες κρατικές υπηρεσίες ότι άκουσαν κάποιους να ομιλούν σπαστά «ελληνικά», συνδυάζοντάς τους με αγνοούμενους της Κύπρου.
πηγή
el.wikipedia.org
Δημοσίευση σχολίου